De mythe leeft voort.
Korte impressie en gedachtegang, aanpak, eerste realisatie in het werk aan de Märklin HO baan.
De Märklinbaan.
De Märklinbaan is een van de spooremplacementen, naast de 2 N banen en een HO gelijkstroomspoor, op de club. Het was voor de twee nieuwe leden Paul Baens en Kees Schalken begin 2013 een mooi moment om met John Peeters aan de Märklinbaan een start te kunnen maken.
Snel bleek dat het enkelsporig treinbaantje wat John Peeters had ontworpen voor de nieuwkomers wat aan de kleine kant was. Er werd daarom besloten om een groter emplacement
te bouwen waar we onze creativiteit helemaal in konden botvieren.
Alle begin is moeilijk, vooral wanneer je in de modulebouw geen ervaring hebt.
We werden door verschillende clubleden voorzichtig en met groot gevoel van kennis en inzicht langzaam op gang geholpen.
Zo konden we met de duidelijk gestelde technische voorwaarden aan een vergrote HO club baan beginnen .
Nieuwe dimensies.
Het bleek al gauw dat we met zijn drieën tot consensus kwamen in het kiezen voor een moderner ogend emplacement.
Een keuze waarin we onze snelle treinen ; de TGV de Thalys en de ICE een
mooi decor konden geven. Zowel Paul als Kees hadden geen enkele ervaring in het bouwen van een modulebaan. Eerste schetsen werden gemaakt en tevens werd duidelijk
dat een nieuwe moderne baan wenselijk bleek.
We lieten ons inspireren door de hedendaagse architecten zoals : Galatrava en Buckminsterfuller en de flamboyante architect Gehri, o.a. bekend van het Guggenheim museum in Bilbao.
Door hen werden we dusdanig geïnspireerd dat de keuze voor een nieuw, verrassend , dynamisch, maar tegelijk ook een digitaal gedragen HO baanontwerp werd gekozen. Eigenlijk wilden we afstappen van de gebruikelijke landschappelijke en verstedelijkte vormconcepten van berg, stad, straat en landschap.
Naarmate de eerste ontwerpen er lagen raakten we meer en meer in de ban van het totaal andere gekozen concept. Met de nieuwe middelen: digitaal, highspeed locs , geluid en de moderne vormgeving kreeg het nieuwe emplacement een fascinerende vlotte vormgeving.
De digitale opmars.
.
Tijdens het ontwerpen en bouwen van de baan kregen we te maken met de mogelijkheden maar ook met de moeilijkheden van het toepassen van de nieuwe digitale technieken.
Steeds werden in de rails en in het berijden van de aangelegde stroken rails constructiefouten geconstateerd. Dat wierp ons vaker terug in de snelle opmars naar een goed
functionerend emplacement . De onwetendheid en onvoldoende kennis van zaken t.a.v. de opbouw van de baan koste veel tijd.
Tijdens het bouwen werden we regelmatig geconfronteerd met tegenslagen omdat we alle drie uit het analoge tijdperk stammen en onze digitale kennis nog in de kinderschoenen stond.
Maar ….na enige tijd kropen we toch uit de perikelen van het digitaal en technisch dal. Met de komst van het besturingssysteem, het Central Station2 (60215) verdwenen ook de moeilijkheden en onvolkomenheden in de baan. Het Märklin Central Station hielp ons over de technische dip heen en al ras verschenen de eerste digitale treinen op het circuit. Dat moment gaf ons alle drie een passende ‘boost’. De treinen begonnen beter te rijden na het goed bevestigen van de rails, het op de juiste manier modulair inpassen en de goede verbeteringen die door clubleden werden aangedragen.
Nadat het spoorweg emplacement en bijpassende functies redelijk tot goed functioneerden gingen onze gedachten al uit naar het in- en opbouwen van de scenery.
De baan kreeg zijn eerste moderne brug en later het moderne Luikse hoofdstation (geinspireerd op de ideeen van Galatrava, Spaans architect) .
Zo werden de elektronische kunde van Paul, de digitale- en p.c. ontwerpkunde van John en de creativiteit van Kees tot een verrassend geheel gesmeed.
De baan, de toekomst en de nieuwe technieken.
Om de baan een dynamische en vooral “spielerische” dynamiek mee te geven werden de sporen op verschillende hoogten gelegd. Het spel van over en onder elkaar doorrijden geeft het geheel een dynamische indruk. De bochten de hellingen en kruisende trajecten maken de baan levendig en spannend om naar te kijken. De ingreep die Paul deed met zijn lange panoramische achtergrondspoor, de elegante lineaire brug en welvende station van Kees en de bergpartijen met de snelle openingen voor de highspeedtreinen van John, leveren een swingende lijnvoering op.
Tot zover zijn we erg tevreden over het resultaat. Maar we zijn ons bewust van het feit dat dit nog maar het begin is van de baanwerkzaamheden.
Het beeld van de baan willen we verder heel sober houden. Zo kunnen de treinstellen zich ten volle, en met alle digitale mogelijkheden, presenteren.
Verder voorzien we de baan van heel subtiele kleurnuanceringen in zwart en grijs, wit, paars en blauw.
Samen met de extra Fallerspots , een mooie belichting in blauw en paars, proberen we modern realistisch kijkgenot te creëren.
We hebben voor die specifieke kleurstelling op enkele beurzen in Nederland , Duitsland en België informatie verzameld die we op onze baan gaan toepassen.
Hopelijk gaat het allemaal lukken zoals we hebben gepland om de “Marklin-mythe” voort te laten leven.
Paul Baens, John Peeters, Kees Schalken.